SCRIPTIEKUNST.ORG 2023 : AND THE WINNERS ARE…JURY RAPPORT 6 November 2023

In 2023 werden 32 scripties ingestuurd, door studenten van de meeste kunstopleidingen. Daarmee zitten we terug op het gemiddeld aantal inzendingen van de voorgaande jaren. Het blijft een aandachtspunt voor alle opleidingen om hun laatstejaars studenten te stimuleren deel te nemen aan de scriptiekunst.org. 

Dit jaar blijft het gemiddelde niveau van de inzendingen behoorlijk hoog, zonder veel uitglijders. Dat is bemoedigend: de scriptie en het artistiek onderzoek dat daarmee gepaard gaat lijkt vastere voet aan de grond te krijgen binnen de opleidingen. Tegelijkertijd lijken zich steeds prominentere ‘formats’ te vormen binnen de verschillende opleidingen, waarnaar de ingezonden scripties zich lijken te plooien. Dat is jammer: een al te rigide format (of opdracht) dreigt de creatieve motor (and the fun) in het artistieke onderzoek te ondermijnen. 

Met de komst van een nieuwe lector What Art Knows - Ties van der Werff - en het vertrek van Marcel van der Klink (lector Professionalisering van het onderwijs), werd de jury dit jaar weer wat door mekaar gehusseld. We streven ernaar om de jury jaarlijks te verrijken met de komst van nieuwe experten uit ons onderwijs en daarbuiten.
We danken Marcel van der Klink van harte voor de vele jaren vol humor, expertise en inspirerende gesprekken binnen de jury. 
Voor de jaargang 2023 bestond de jury uit Laura Mudde, Annosh Urbanke, Jasper Coppes, Ulrike Scholtes, Ties van der Werff en Peter Missotten.

De jury laat zich graag verrassen door originele invalshoeken die gedragen worden door een grondig onderzoek vanuit een persoonlijke fascinatie. Welke nieuwe inzichten heeft de indiener tijdens het weven van het denklandschap verworven? Wat is er nu anders geworden, na de scriptie? En hoe betrekken ze de lezer - de buitenstaander - daarin? Wat raakt, verrast, ontroert of fascineert? Overschrijdt de scriptie de reguliere artistieke onderzoekspraktijk die sowieso in het vakgebied gehanteerd wordt? Is er een vakoverschrijdend meerwaarde voor de argeloze - maar geïnteresseerde - lezer?

Soms duiken scripties zo diep de techniciteit van hun vakgebied in dat ze de lezer enkel nog verbluffen door hun ‘anders-zijn’. Is er - buiten de schrijver zelf - nog wel een denkbaar publiek voor dit onderzoek? 
Enkele scripties verbluffen door hun breedvoerigheid. De jury worstelde meerdere scripties van meer dan honderd pagina’s door. Dat is - gezien de aard van de opdracht - wellicht een beetje te ambitieus. Uiteindelijk moet er ook nog tijd overblijven om kunst te maken.

Daarnaast speelt de vormgeving en de aansluiting op de eigen artistieke praktijk een belangrijke rol. Hier valt nog wat te winnen. Soms gaat de vormgeving niet verder dan gebruikelijke, generieke standaarden. Zo ontstaat een afstand tussen vorm en inhoud. Een eigen vormgeving kan zoveel meer bijdragen dan louter opsmuk. In een aantal scripties blijft het onduidelijk hoe de inzichten verworven binnen het scriptie onderzoek, de eigen artistieke praktijk veranderd of verrijkt hebben. In een enkel geval verbluft en ontroert de vorm door haar originaliteit, maar blijft de inhoud haperen in een persoonlijk dagboek zonder verdere uitdieping of referentiekader.

De jury is met name benieuwd naar onderzoeken waarbij de artistieke praktijk de aanleiding is tot diepgravender onderzoek, nieuwe vragen oproept of conventionele onderwerpen vanuit de eigen maakpraktijk belicht. Het zou voor de beeldvorming helpen als studenten in hun scriptie een link naar de eigen artistieke praktijk legden - al was het maar met een link naar hun website, of enkele illustraties van eigen werk. Dat blijft jaar na jaar een aandachtspunt.

Steeds vaker schemert het ‘format’ van de opdracht door: zo doen we die dingen hier. Het is jammer als de studenten er niet in slagen (of de ruimte niet krijgen) om de gebruikelijke format naar de hand te zetten en om te vormen naar een persoonlijk aanvoelend onderzoek. Wat kan er binnen het kader? Waar mag het schuren tegen de verwachtingen? Waar vormt het kader een houvast en waar wordt het een belemmering? Hier ligt zowel voor studenten als voor de begeleiders en de opleidingen zelf, een boeiende uitdaging. 

Het moet gezegd dat er ook binnen de kaders hoogstaande scripties worden gemaakt. Maar in die kaders lijkt door de jaren heen weinig evolutie te zitten. De jury mist daar echte uitschieters die nieuwe sporen van persoonlijk, artistiek onderzoek aanreiken en die het vakgebied op het spoor van nieuwe kaders zet.

Dat neemt niet weg dat de jury ook dit jaar heeft genoten van een groot aantal uitstekende, verrassende en onderhoudende scripties. Daarmee lijkt de lat jaar na jaar hoger gelegd te worden!

De Jury scriptiekunst.org 2023 heeft dit jaar besloten één hoofdprijs (een geschenkbon van 500 euro) en één aanmoedigingsprijs (een geschenkbon van 300 euro) uit te reiken. De winnende scriptie wordt in boekvorm uitgegeven.

De hoofdprijs gaat naar een kort essay wat aanvoelt als een warm deken. We willen deze winnende scriptie graag in boekvorm - in beperkte oplage - uitgeven: 

‘Reuzen’ door QiQi van Boheemen (Toneelacademie Maastricht)

QiQi van Boheemen neemt de lezer mee op wandeltocht doorheen haar referentiekader: de Reuzen uit de titel. Ze sprokkelt gaandeweg verrassend bronnenmateriaal uit zeer verschillende windrichtingen bij elkaar en weet dat op een organische wijze aan elkaar te rijgen. In een sobere vorm ontspint zich een makkelijk leesbaar en boeiend verhaal dat erin slaagt het persoonlijke aan het universele te koppelen. Nooit verdwaalt de scriptie in persoonlijke mijmeringen, steeds wordt tijdig uitgezoomd naar een inspirerend gedachtenlandschap wat geschraagd wordt door haar Reuzen: denkers en kunstenaars uit alle tijden. De auteur onderzoekt al schrijvend, persoonlijk en toch zeer belezen, meanderend schetst ze fijne contrasten in haar bronnenmateriaal. Het van de hak op de tak springen wordt hier een virtuoos evenwichtsspel dat de lezer bij de les houdt. De vorm van de tekst “performt” het onderwerp waarnaar deze verwijst: de verstrengelingen tussen het alledaagse en het reusachtige.

De jury wil nieuwe en verrassende vormen van artistiek onderzoek aanmoedigen. Daarom willen we de meest originele inzending een aanmoedigingsprijs geven, ook al flirt ze met de buitengrenzen van het genre.

Die prijs gaat naar ‘Instar’ van Flora Lemmens (Visual Communication).

‘Instar’ is a thesis on the topic of ‘disconnection’. This thesis is a thesis in theory only. It’s actually a clever conceptual art installation consisting of a cassette and an old fashioned cassette player. The thesis is a recorded conversation on the topic of ‘disconnection’ between Flora and a friend: Heddy (Hon Ning Cheung). Flora is on the A-side of the tape, Heddy on the B-side, which makes it virtually impossible to reconstruct the conversation, although they are physically very connected - on both sides of the tape - indeed.
The whole endeavour at least makes you smile. Here is an artist at work. It’s a welcomed departure from the pre-formatted theses with their obligatory ‘main research questions’ and ‘sub questions’ and glossaries… This is not only thinking outside of the box: it’s presenting the box itself as a thesis. The artist practice and her research are intertwined into one installation: ‘Instar’. Which is the name for the state an insect has in-between her life cycles.

English

In 2023, 32 theses were submitted, by students from most art programmes. This puts us back at the average number of submissions of previous years. It remains a focus for all programmes to encourage their final-year students to participate in scriptiekunst.org.

This year, the average level of submissions remains quite high, without many slipups. This is encouraging: the thesis and the artistic research associated with it seem to be gaining a firmer foothold within degree programmes. At the same time, increasingly prominent 'formats' seem to be forming within the various courses, to which the submitted theses seem to conform. This is a pity: an overly rigid format (or assignment) threatens to undermine the creative engine (and the fun) in artistic research.

With the arrival of a new lecturer What Art Knows - Ties van der Werff - and the departure of Marcel van der Klink (lecturer Professionalisation of Education), this year's jury was somewhat mixed up again. We aim to enrich the jury every year with the arrival of new experts from our education and beyond.
We warmly thank Marcel van der Klink for the many years of humour, expertise and inspiring discussions within the jury.
For the year 2023, the jury consisted of Laura Mudde, Annosh Urbanke, Jasper Coppes, Ulrike Scholtes, Ties van der Werff and Peter Missotten.

The jury likes to be surprised by original angles supported by a thorough research driven by a personal fascination. What new insights did the submitter gain while weaving the landscape of thought? What has become different now, after the thesis? And how do they engage the reader - the outsider - in this? What touches, surprises, moves or fascinates? Does the thesis exceed the regular artistic research practice used in the discipline anyway? Is there a cross-disciplinary added value for the unsuspecting - but interested - reader?

Sometimes theses dive so deeply into the technicality of their field that they only baffle the reader by their 'otherness'. Is there - beyond the writer himself - any conceivable audience for this research?
A few theses astound by their breadth. The jury wrestled through several theses of over a hundred pages. This is - given the nature of the assignment - perhaps a tad too ambitious. In the end, there should also be time left to make art.

In addition, design and connection to one's own artistic practice plays an important role. Here, there is still some ground to be gained. Sometimes the design does not go beyond usual, generic standards. This creates a distance between form and content. An individual design can contribute so much more than mere adornment. In a number of theses, it remains unclear how the insights gained within the thesis research have changed or enriched their own artistic practice. In a few cases, the form astounds and moves through its originality, but the content remains faltering in a personal diary without further depth or frame of reference.

The jury is particularly curious about studies in which artistic practice is the trigger for more in-depth research, raises new questions or illuminates conventional topics from the perspective of one's own creative practice. It would help the image if students included a link to their own artistic practice in their thesis - even if only with a link to their website, or some illustrations of their own work. This remains a concern year after year.

Increasingly, the 'format' of the assignment shimmers through: this is how we do things here. It is unfortunate if students fail (or are not given the space) to bend the conventional format to their will and transform it into a personal-feeling investigation. What can be done within the framework? Where is it allowed to rub against expectations? Where does the framework provide a foothold and where does it become an obstacle? Here lies an exciting challenge for students as well as for supervisors and the programmes themselves.

It must be said that high quality theses are produced even within the frameworks. But there seems to be little evolution in those frameworks over the years. The jury misses real outliers that provide new traces of personal, artistic research and put the profession on the track of new frameworks in that area.

That being said, the judges enjoyed some excellent, surprising and entertaining theses this year. This seems to raise the bar year after year!

This year, the Jury scriptiekunst.org 2023 has decided to award one grand prize (a €500 gift certificate) and one incentive prize (a €300 gift certificate). The winning thesis will be published in book form.


The grand prize for 2023 goes to a short essay which feels like a warm blanket. We would like to publish this winning thesis in book form - in a limited edition:

‘Reuzen’ door QiQi van Boheemen (Toneelacademie Maastricht)

QiQi van Boheemen takes the reader on a walk through her frame of references: the giants from the title. Along the way, she gathers some surprising source material from very different horizons and organically strings it together. In a sober form, an easy-to-read and captivating story unfolds that succeeds in linking the personal to the universal. The thesis never gets lost in personal musings, always zooming out in time to an inspiring landscape of thoughts supported by its giants: thinkers and artists from all ages. The author explores as she writes, personal yet very well-read, meanderingly sketching fine contrasts in her source material. Jumping from heel to heel here becomes a virtuoso balancing act that keeps the reader on her toes. The form of the text "performs" the subject to which it refers: the entanglements between the mundane and the gigantic.

The jury wants to encourage new and surprising forms of artistic research. Therefore, we want to give an incentive prize to the most original entry, even if it flirts with the outer limits of the genre.

That prize goes to 'Instar' by Flora Lemmens (Visual Communication).

‘Instar’ is a thesis on the topic of ‘disconnection’. This thesis is a thesis in theory only. It’s actually a clever conceptual art installation consisting of a cassette and an old fashioned cassette player. The thesis is a recorded conversation on the topic of ‘disconnection’ between Flora and a friend: Heddy (Hon Ning Cheung). Flora is on the A-side of the tape, Heddy on the B-side, which makes it virtually impossible to reconstruct the conversation, although they are physically very connected - on both sides of the tape - indeed.
The whole endeavour at least makes you smile. Here is an artist at work. It’s a welcomed departure from the pre-formatted theses with their obligatory ‘main research questions’ and ‘sub questions’ and glossaries… This is not only thinking outside of the box: it’s presenting the box itself as a thesis. The artist practice and her research are intertwined into one installation: ‘Instar’. Which is the name for the state an insect has in-between her life cycles.