Jury Report Scriptiekunst.org 2024
Size doesn’t matter.
Dat was zeker het motto van de scriptiekunst.org wedstrijd dit jaar. Hoewel we maar 23 inzendingen kregen viel het de jury meteen op hoe hoog de kwaliteit van de oogst was. Meer dan ooit zijn scripties uiterst diverse instrumenten geworden om vorm te geven aan een persoonlijk relevant artistiek onderzoek. Alle opleidingen waren dit jaar min of meer gelijk vertegenwoordigd. Ook dat is een prettige vaststelling.
Een winnaar kiezen leek al meteen een best ingewikkeld zaak te worden: juist door de grote diversiteit aan vormen en onderwerpen, in combinatie met de grote originaliteit en gedrevenheid van vele inzendingen.
Daarom hebben we besloten om dit jaar uitzonderlijk twee eerste prijzen uit te delen, naast twee ondersteunende prijzen.
De jury kiest er ook voor om de officiële bekendmaking los te koppelen van een wat groter event waarin we de winnaars in de schijnwerper zetten. Alle winnaars verdienen een podium waarin ze hun werk kunnen delen met een groter publiek. Voor de precieze vorm hiertoe gaat de jury nog op zoek naar een geschikte partner in het kunstenveld. We’ll keep you posted.
Dit jaar daarom ook geen goedbedoelde tips of subtiel geformuleerd ergernissen vanwege de jury. Wel een groot enthousiasme over de steeds stijgende kwaliteit en diversiteit van de inzendingen. Als we ze met een teletijd machine een tiental jaar geleden hadden laten deelnemen, dan was de grote meerderheid van de inzendingen een potentiële winnaar geweest. Maar helaas - of juist gelukkig - ligt de lat dit jaar wel heel hoog.
En dat levert uiteindelijk - unaniem - vier winnaars op.
De Jury scriptiekunst.org 2024 bestond uit Theo Ploeg , Peter Missotten, Ulrike Scholtes en Annosh Urbanke.
FIRST PRIZE
“Ik heb besloten in dit essay geen onderscheid te maken tussen theater en andere beeldende kunsten, maar mezelf de vrijheid te geven om te springen tussen alle visuele kunsten waarin het mogelijk is om een lijn te trekken tussen voor- en achtergrond.”
Varenka Theunynck - Over Achtergronden.
Wat maakt iets tot achtergrond en hoe treden dingen op de voorgrond? En hoe ontstaat de het waardeverschil tussen voor- en achtergrond? Dat is een uitermate geschikt onderwerp voor een theater regisseur als Varenka Teunynck. Het is per slot van rekening niet zo heel lang geleden dat er ‘eerste plan’ en ‘tweede plan’ acteurs waren, met een verschillende plaats op de scene en een daarbij behorende verschillende verloning.
Met Rainer Maria Rilke op de achtergrond neemt Varenka ons mee op een intermediale reis doorheen de kunsten. Ze bevraagt mensen op de straat over wat ze nu als voorgrond en wat als achtergrond bestempelen in het straatbeeld. Zijn de wolken de voorgrond of is het de blauwe lucht? En welke vorm van wolk is dan de echte voorgrond?
Middels een wisselwerking tussen heldere taal en sterke beeldvoorbeelden verhoudt ze zich tot belangrijke vragen binnen haar eigen vakgebied en ver daarbuiten. Om terug te eindigen met Rainer Maria Rilke op de voorgrond.
“Maar vergelijk het eens met andere scheppingsverhalen. Die doen meestal het omgekeerde: Eerst ontstaat de wereld, de omgeving, de achtergrond. Van daaruit worden afzonderlijke individuen en verschillende narratieven geboren.”
Hoewel de scriptie niet expliciet maakt welke praktische consequenties dit hoogstaande artistieke onderzoek heeft voor de eigen maakpraktijk, treedt Varenka als auteur met deze meeslepende reis zeker op de voorgrond, met één van de drie hoofdprijzen.
FIRST PRIZE
“I am interested in specific writings that affect (that produce affects) the reader. To produce an experience bigger (other) than cognitive understanding and transmission. I like to think about the words as performers. “
Pablo Fontdevila - The Green Box nr.1
Een kartonnen kubus van 16 kg - toepasselijk genoeg een kartonnen doos voor een theaterspot - met daarin een uiterst secuur afgewerkte, met groene stof beklede houten kubus. Die kubus plooit zich op ingenieuze wijze - en aandoenlijke messing klik-slotjes - open tot een soort spelbord, met met in het midden een imposante stapel vierkante blaadjes in alle denkbare materialen. Alle soorten en kleuren papier, glas, plexi, hout, karton, leisteen…. Tot zelfs wit marmer. En op elk blad een deel van een imposant betoog over de rol van taal als performer, als plaatsmaker, als schepper van stilte tussen de woorden.
Als je voorrecht hebt om dit object enkele weken te mogen koesteren in de lectoraatskamer, dan weet je dat hier iets heel bijzonders gebeurt. Artistiek onderzoek is samengesmolten met het artistieke object zelf. Zelden zijn taal en materie zo’n intieme band met mekaar aangegaan. De taal is letterlijk - met lasercutting - in de materie gebrand, om daar te blijven fascineren.
Als lezer slaat je meteen de doodsangst om het hart dat je al lezend het kunstwerk zou kunnen beschadigen. Dat de taal zou scheuren, of dat je haar natuurlijke orde zou verstoren. Hoe vouw je een zijden doek met ingebrande letters terug op tot het juiste vierkant?
“In the meantime, please find attached the pdf document with an approximation to the thesis.”
Gelukkig is er een handige pdf meegestuurd, waardoor de jury vanop afstand de tekst meekreeg.
“This is crucial. I'm not interested in research as something to fulfil or to prove, but rather as a triggering, creative activity. Ultimately my goal is to stimulate creative modes of thinking that can feed into my artistic practice.”
Taal wil materiaal zijn, tekst en vorm kloppen en versterken elkaar en het object blijft in zijn veelvuldigheid – en toch rigoureuze en coherente stijlkeuzes – verassen. Pablo vond eindeloos veel slimme manieren om met tekst en vorm te spelen en reflecteert daarbinnen op relevante manieren op artistieke onderzoeksprocessen. Taal is materiaal in dit werk, niet een diffuus medium om dat ons wegbrengt van de realiteit.
Dit taalobject verdient een groot publiek, een publiek wat een scriptie of opleiding ver overstijgt. De jury hoopt dat deze hoofdprijs het bescheiden startschot mag zijn voor dit kunstwerk op een lange reis langs grote musea.
SUPPORTING PRIZE
“this continuous albeit intermittent roadblock manifests itself deeper-
…. that many more propositions can in actuality do further to obfuscate the reason many of us compose or create art at all.
this research may will not answer any questions.”
Ethan Blackburn - THEORY vs. PRACTICE: a practical application of aesthetics
Het is een verfrissende vaststelling dat enkele van de ingezonden scripties vanuit het conservatorium een eerlijke poging wagen om hun composities te koppelen aan een nieuw vormonderzoek. Soms bij het componeren zelf, soms op de vloer - tijdens het concert - maar soms ook in hun artistiek onderzoek, zoals in deze fascinerende scriptie.
Ethan Blackburn laat in zijn scriptie parallelle gedachtesporen naast mekaar staan, en geeft zo een goed inzicht in de overwegingen die meespelen tijdens zijn compositieproces., Gaandeweg versmelten die gedachtesporen en lijkt de opsplitsing van de tekst in kolommen te verzanden tot een esthetische truc. Dat neemt niet weg dat de scriptie ons meeneemt langs relevant referentiemateriaal en bronnen om ons als lezer een inzicht te verschaffen in de methodiek achter het componeren van behoorlijk complexe, abstracte muziek composities.
Door vorm te geven aan een - voor de buitenstaander misschien hermetische - gedachtengang en artistiek werkproces, komt de lezer toch dichter te staan bij de uiteindelijke compositie. En dat is zeker een ondersteunende prijs waard. Ook al heeft die een open einde.
“The goal was never to give answers. The goal is never to give answers.
...
Rather
“
SUPPORTING PRIZE
"Transcendence and mysticism is what I search in my objects. Something that touches me. Something that makes me dream."
Mitzi Beesemer - Resonance of ruin: explorations in texture and sound
In de scriptie van Mitzi Beesemer gaan een ontroerende performance hand in hand met een nauwgezet uitgeschreven artistiek onderzoeksverslag. Ze vermengt filosofen van het eerste uur met populaire cultuur en graaft dieper naar een gevoel wat misschien heel dicht aan dit tijdsgewricht (en haar generatie) kleeft. Ze weet de complexe theorie van Morton en Fisher heel goed en simpel te verwerken in een ontroerend, meanderend betoog. Door rijkelijk te putten uit citaten van relevante denkers weet ze haar eigen gevoel te preciseren en te kaderen in een bredere tijdsgeest.
Zonder zweverig te worden neemt de scriptie ons met grote precisie mee naar hetzelfde gevoel als de performance: een obsessionele fascinatie voor kleine, verloren gelopen objecten die ons deel laat uitmaken van hun gemis. Dat verdient onze warme steun.
.“I need to keep seeing more pictures of it,” is exactly the kind of feeling I get when I make my collections. I need to hear or see it a thousand times through different angles to try to understand what it is about the thing that touches me so much.”
Size doesn’t matter.
Dat was zeker het motto van de scriptiekunst.org wedstrijd dit jaar. Hoewel we maar 23 inzendingen kregen viel het de jury meteen op hoe hoog de kwaliteit van de oogst was. Meer dan ooit zijn scripties uiterst diverse instrumenten geworden om vorm te geven aan een persoonlijk relevant artistiek onderzoek. Alle opleidingen waren dit jaar min of meer gelijk vertegenwoordigd. Ook dat is een prettige vaststelling.
Een winnaar kiezen leek al meteen een best ingewikkeld zaak te worden: juist door de grote diversiteit aan vormen en onderwerpen, in combinatie met de grote originaliteit en gedrevenheid van vele inzendingen.
Daarom hebben we besloten om dit jaar uitzonderlijk twee eerste prijzen uit te delen, naast twee ondersteunende prijzen.
De jury kiest er ook voor om de officiële bekendmaking los te koppelen van een wat groter event waarin we de winnaars in de schijnwerper zetten. Alle winnaars verdienen een podium waarin ze hun werk kunnen delen met een groter publiek. Voor de precieze vorm hiertoe gaat de jury nog op zoek naar een geschikte partner in het kunstenveld. We’ll keep you posted.
Dit jaar daarom ook geen goedbedoelde tips of subtiel geformuleerd ergernissen vanwege de jury. Wel een groot enthousiasme over de steeds stijgende kwaliteit en diversiteit van de inzendingen. Als we ze met een teletijd machine een tiental jaar geleden hadden laten deelnemen, dan was de grote meerderheid van de inzendingen een potentiële winnaar geweest. Maar helaas - of juist gelukkig - ligt de lat dit jaar wel heel hoog.
En dat levert uiteindelijk - unaniem - vier winnaars op.
De Jury scriptiekunst.org 2024 bestond uit Theo Ploeg , Peter Missotten, Ulrike Scholtes en Annosh Urbanke.
FIRST PRIZE
“Ik heb besloten in dit essay geen onderscheid te maken tussen theater en andere beeldende kunsten, maar mezelf de vrijheid te geven om te springen tussen alle visuele kunsten waarin het mogelijk is om een lijn te trekken tussen voor- en achtergrond.”
Varenka Theunynck - Over Achtergronden.
Wat maakt iets tot achtergrond en hoe treden dingen op de voorgrond? En hoe ontstaat de het waardeverschil tussen voor- en achtergrond? Dat is een uitermate geschikt onderwerp voor een theater regisseur als Varenka Teunynck. Het is per slot van rekening niet zo heel lang geleden dat er ‘eerste plan’ en ‘tweede plan’ acteurs waren, met een verschillende plaats op de scene en een daarbij behorende verschillende verloning.
Met Rainer Maria Rilke op de achtergrond neemt Varenka ons mee op een intermediale reis doorheen de kunsten. Ze bevraagt mensen op de straat over wat ze nu als voorgrond en wat als achtergrond bestempelen in het straatbeeld. Zijn de wolken de voorgrond of is het de blauwe lucht? En welke vorm van wolk is dan de echte voorgrond?
Middels een wisselwerking tussen heldere taal en sterke beeldvoorbeelden verhoudt ze zich tot belangrijke vragen binnen haar eigen vakgebied en ver daarbuiten. Om terug te eindigen met Rainer Maria Rilke op de voorgrond.
“Maar vergelijk het eens met andere scheppingsverhalen. Die doen meestal het omgekeerde: Eerst ontstaat de wereld, de omgeving, de achtergrond. Van daaruit worden afzonderlijke individuen en verschillende narratieven geboren.”
Hoewel de scriptie niet expliciet maakt welke praktische consequenties dit hoogstaande artistieke onderzoek heeft voor de eigen maakpraktijk, treedt Varenka als auteur met deze meeslepende reis zeker op de voorgrond, met één van de drie hoofdprijzen.
FIRST PRIZE
“I am interested in specific writings that affect (that produce affects) the reader. To produce an experience bigger (other) than cognitive understanding and transmission. I like to think about the words as performers. “
Pablo Fontdevila - The Green Box nr.1
Een kartonnen kubus van 16 kg - toepasselijk genoeg een kartonnen doos voor een theaterspot - met daarin een uiterst secuur afgewerkte, met groene stof beklede houten kubus. Die kubus plooit zich op ingenieuze wijze - en aandoenlijke messing klik-slotjes - open tot een soort spelbord, met met in het midden een imposante stapel vierkante blaadjes in alle denkbare materialen. Alle soorten en kleuren papier, glas, plexi, hout, karton, leisteen…. Tot zelfs wit marmer. En op elk blad een deel van een imposant betoog over de rol van taal als performer, als plaatsmaker, als schepper van stilte tussen de woorden.
Als je voorrecht hebt om dit object enkele weken te mogen koesteren in de lectoraatskamer, dan weet je dat hier iets heel bijzonders gebeurt. Artistiek onderzoek is samengesmolten met het artistieke object zelf. Zelden zijn taal en materie zo’n intieme band met mekaar aangegaan. De taal is letterlijk - met lasercutting - in de materie gebrand, om daar te blijven fascineren.
Als lezer slaat je meteen de doodsangst om het hart dat je al lezend het kunstwerk zou kunnen beschadigen. Dat de taal zou scheuren, of dat je haar natuurlijke orde zou verstoren. Hoe vouw je een zijden doek met ingebrande letters terug op tot het juiste vierkant?
“In the meantime, please find attached the pdf document with an approximation to the thesis.”
Gelukkig is er een handige pdf meegestuurd, waardoor de jury vanop afstand de tekst meekreeg.
“This is crucial. I'm not interested in research as something to fulfil or to prove, but rather as a triggering, creative activity. Ultimately my goal is to stimulate creative modes of thinking that can feed into my artistic practice.”
Taal wil materiaal zijn, tekst en vorm kloppen en versterken elkaar en het object blijft in zijn veelvuldigheid – en toch rigoureuze en coherente stijlkeuzes – verassen. Pablo vond eindeloos veel slimme manieren om met tekst en vorm te spelen en reflecteert daarbinnen op relevante manieren op artistieke onderzoeksprocessen. Taal is materiaal in dit werk, niet een diffuus medium om dat ons wegbrengt van de realiteit.
Dit taalobject verdient een groot publiek, een publiek wat een scriptie of opleiding ver overstijgt. De jury hoopt dat deze hoofdprijs het bescheiden startschot mag zijn voor dit kunstwerk op een lange reis langs grote musea.
SUPPORTING PRIZE
“this continuous albeit intermittent roadblock manifests itself deeper-
…. that many more propositions can in actuality do further to obfuscate the reason many of us compose or create art at all.
this research may will not answer any questions.”
Ethan Blackburn - THEORY vs. PRACTICE: a practical application of aesthetics
Het is een verfrissende vaststelling dat enkele van de ingezonden scripties vanuit het conservatorium een eerlijke poging wagen om hun composities te koppelen aan een nieuw vormonderzoek. Soms bij het componeren zelf, soms op de vloer - tijdens het concert - maar soms ook in hun artistiek onderzoek, zoals in deze fascinerende scriptie.
Ethan Blackburn laat in zijn scriptie parallelle gedachtesporen naast mekaar staan, en geeft zo een goed inzicht in de overwegingen die meespelen tijdens zijn compositieproces., Gaandeweg versmelten die gedachtesporen en lijkt de opsplitsing van de tekst in kolommen te verzanden tot een esthetische truc. Dat neemt niet weg dat de scriptie ons meeneemt langs relevant referentiemateriaal en bronnen om ons als lezer een inzicht te verschaffen in de methodiek achter het componeren van behoorlijk complexe, abstracte muziek composities.
Door vorm te geven aan een - voor de buitenstaander misschien hermetische - gedachtengang en artistiek werkproces, komt de lezer toch dichter te staan bij de uiteindelijke compositie. En dat is zeker een ondersteunende prijs waard. Ook al heeft die een open einde.
“The goal was never to give answers. The goal is never to give answers.
...
Rather
“
SUPPORTING PRIZE
"Transcendence and mysticism is what I search in my objects. Something that touches me. Something that makes me dream."
Mitzi Beesemer - Resonance of ruin: explorations in texture and sound
In de scriptie van Mitzi Beesemer gaan een ontroerende performance hand in hand met een nauwgezet uitgeschreven artistiek onderzoeksverslag. Ze vermengt filosofen van het eerste uur met populaire cultuur en graaft dieper naar een gevoel wat misschien heel dicht aan dit tijdsgewricht (en haar generatie) kleeft. Ze weet de complexe theorie van Morton en Fisher heel goed en simpel te verwerken in een ontroerend, meanderend betoog. Door rijkelijk te putten uit citaten van relevante denkers weet ze haar eigen gevoel te preciseren en te kaderen in een bredere tijdsgeest.
Zonder zweverig te worden neemt de scriptie ons met grote precisie mee naar hetzelfde gevoel als de performance: een obsessionele fascinatie voor kleine, verloren gelopen objecten die ons deel laat uitmaken van hun gemis. Dat verdient onze warme steun.
.“I need to keep seeing more pictures of it,” is exactly the kind of feeling I get when I make my collections. I need to hear or see it a thousand times through different angles to try to understand what it is about the thing that touches me so much.”
First Prize 2024
First Prize 2024
Supporting Prize 2024
Supporting Prize 2024